Koh Lanta week 1

Vanuit Cambodja zijn we via het internationale vliegveld van Bangkok naar Phuket gevlogen. We hebben gelukkig geen hinder ondervonden van de overstromingen die o.a. Bangkok zo hard hebben getroffen. Nadat we onze koffers uit de storage hadden gehaald zijn we met de taxi naar Krabi gegaan om daar op de passagiersferry te stappen naar Koh Lanta (dachten we). We bleken te zijn afgezet bij de autoferry. Deze ligt zo’n 70 km zuidelijker dan de passagiersferry van Krabi en een stuk dichter bij Koh Lanta. Op zich geen ramp dus. Wat we al wisten is dat je via deze route 2x de ferry moet nemen. Er is eerst een autoferry naar Koh Lanta Noi. Dan is er zo’n 8 km verderop de autoferry naar Koh Lanta Yai, beter bekend als het toeristeneiland Koh Lanta, ons einddoel. De ferry kostte bijna niks, dus met een goed gevoel opgestapt. Na een korte overtocht stonden we op Koh Lanta Noi. Alle auto’s, minibusjes en scooters reden weg en wij bleven alleen achter. De auto’s die er volgens de mevrouw van de ticketverkoop moesten zijn waren er niet. Weer een gevalletje van miscommunicatie door de taalbarrière. Achteraf altijd een leuk verhaal, maar op het moment zelf sta je in de hete zon, met 3 grote tassen en 2 rugzakken te wachten op wat er gaat komen. Nadat we een tijdje hadden staan wachten (misschien konden we iemand van de volgende ferry overhalen om ons mee te nemen?) kwam er een politieauto aan. Na wat gesproken te hebben boden ze ons aan om als taxi te fungeren en ons (uiteraard betaald) naar de volgende ferry te brengen. Wij allang blij, dus geaccepteerd. We zijn in een burgerauto vervoerd, wel met een pistool (Glock (GM)) naast me tussen de voorstoelen ;-). Via een tolk heeft de agent nog geprobeerd een prijs met ons af te spreken om ook met ons de volgende ferry te nemen en ons af te zetten bij ons hotel, maar dat is niet gelukt. Het was erg lastig omdat zij niet begrepen in welk hotel we zaten, en wij niet zomaar ergens afgezet wilde worden. Gianfranco heeft nog wel zitten onderhandelen met de agent, wat ik wel erg vermakelijk vond. We zijn wel keurig afgezet bij de volgende ferry en na wederom een korte oversteek goed aangekomen op Koh Lanta Yai. Hier was wel 1 taxi, maar die vroeg zo’n hoog bedrag dat we daarvoor bedankt hebben. We hebben contact gezocht met het hotel en gevraagd of zij eent taxi wilden sturen. We hebben duidelijk aangegeven dat we bij de autoferry stonden en niet bij de gebruikelijke passagiersferry, waar alle toeristen zonder vervoer normaal gesproken aankomen. Gianfranco heeft zelfs nog met de buurvrouw van het hotel gesproken (sprak beter Engels, dachten we) en ook aan haar aangeven waar we waren. De taxi zou er met 20 minuten zijn. Na 30 minuten maar weer even gebeld met het hotel, er was nog steeds geen taxi. Er werd gevraagd wat we voor kleur shirts aanhadden, want de chauffeur kon ons niet vinden. Nog maar eens uitgelegd dat we de enige 2 farang (buitenlanders) waren die bij de autoferry stonden te wachten, maar er ging nog steeds geen lichtje branden aan de andere kant. Nadat Gianfranco voor de zoveelste keer had verteld waar we waren heb ik het even van hem overgenomen. We hadden die dag al zo vaak moeilijkheden gehad door de taalbarrière, dat hij het wel even zat was. Ook ik heb meerdere keren uitgelegd waar we stonden, en plots hoorde ik: Oohh, you are at the carferry. Even tot 10 geteld en na enkele minuten kwam dan eindelijk de taxi. Of in dit geval een tuktuk met zijspan. Nadat we de tassen en onszelf in de zijspan hadden gepropt, waren we dan echt onderweg naar het hotel. Jullie kunnen je vast wel voorstellen hoe gelukkig we ons voelde toen we met een koud drankje in de bar aan het strand zaten.
We hebben ons 5 dagen lang vermaakt met strand, zee, zon, luieren en het uitproberen van verschillende restaurants. We hebben geslapen in een bamboehut op 15 meter van het strand van Klong Nin. Superlocatie, maar wel een primitief onderkomen. Slapen onder een klamboe, zelf water scheppen om je wc door te spoelen, koud (soms lauw!) douchen. Leuk om meegemaakt te hebben, maar ook omdat het zo klein was, waren we wel toe aan iets groters en iets meer luxe.
De laatste 2 dagen hebben we gebruikt om een auto en een nieuw verblijf voor 1 maand te zoeken. Via de internetwinkel/touroperator/scooterverhuur naast het hotel hadden we een jeep gehuurd (dachten we), soortgelijk aan wat we op Koh Samui hebben gehad. We hoorde al snel dat de jeep niet volledig verzekerd kon worden (was te oud). We konden wel een andere duurdere auto huren. Daar hadden we geen zin in, dus we hebben meteen alles afgeblazen. Wel balen want met die auto wilde we langs wat locaties gaan om huisjes/appartementen te bezichtigen. Niet lang daarna kregen we het aanbod om voor hetzelfde geld een pick-up te huren die wel volledig verzekerd was. De eigenaresse baalde dat het niet goed was gegaan met de jeep, en heeft rondgebeld om deze auto voor ons te regelen. Super, en de volgende dag is de pick-up keurig afgeleverd voor het hotel. Hiermee zijn we o.a. bij Freedom Estate langsgegaan, en dat had alles wat we zochten. Het ligt rustig boven op een kleine berg, op privé terrein. Er zijn 3 huizen met elk 2 studio’s naast elkaar. Er zit een volledige keuken in met allerlei apparatuur (rijstkoker, grill, blender). Er is airco, er zijn 2 plafondventilatoren en een groot balkon met prachtig uitzicht. Elke dag wordt er schoongemaakt dus wat dat betreft is het net een hotel. We zijn hier nu 2 dagen en hou je vast, ik heb alweer 2 keer gekookt! Ik was wel even vergeten dat afwassen erbij hoort en dat ik dat nooit leuk heb gevonden. Maar wat een gemak, en hoe gek het ook klinkt, lekker om niet altijd in een restaurant te hoeven eten (geloof me dat je dat ook wel eens zat wordt). Net even een paar boodschapjes gedaan en voor vanmiddag staat er fruitshake (banaan) op het programma. Volgende week gaan we ons verdiepen in het duiken hier. Hopelijk kan ik dan mijn hand weer volledig belasten, ik ben er nu nog wat voorzichtig mee, het zit net weer zo mooi dicht.
We gaan zo weer even kijken naar een prachtige zonsondergang. Bijna alle stranden op Koh Lanta liggen op het westen, inclusief ons huidige huisje, dus we zien de zonsondergang tot ‘ie onze neus uitkomt HAHAHA.
Tot volgende week. Groetjes Erica