Ho Chi Minh City (voormalig Saigon)

We hebben een 2 daagse stop-over in Ho Chi Minh City (voormalige hoofdstad van Zuid Vietnam: Saigon). De stad ligt ruim 1700 km. zuidelijk van Hanoi. Dit is het gebied van de Mekong delta. En bij ons voornamelijk bekend vanwege de oorlog. Deze keer eens geen airport pickup, want het hotel vroeg 35$ voor een enkele rit. Op het vliegveld konden we een taxivoucher kopen voor 160.000 Dong (7,5$).  Dit is ietsje duurder dan met een taximeter, maar je voorkomt oplichting, meters die te snel oplopen, chauffeurs die de meter niet willen aanzetten, dus makkelijk. En een stuk goedkoper dan via het hotel. We waren rond 23:00 in het hotel, dus snel de snaveltjes dicht en oogjes toe. De volgende dag zijn we naar het War Remnants museum gegaan. Het is droog en warm en even wennen na de natte dagen in Hoi An. We komen eerst langs het Reunification Paleis (ook bekend als het Onafhankelijksheids-paleis). Het was de residentie en werkplek van de President van Zuid Vietnam tijdens de Vietnam oorlog.  Het was ook de plek waar de Vietnam oorlog eindigde toen Saigon viel in 1975 nadat een Noord Vietnamse tank door de hekken brak. Bij het oorlogsmuseum is het druk, er zijn toeristen maar ook veel studenten (echte deze keer, niet de scammers uit Hanoi). Rondom het museum staan tanks en vliegtuigen uit de oorlog tentoongesteld. Ook zijn er gevangenissen nagebouwd. In het museum draait het allemaal om de misstanden en gruweldaden uit de oorlogen. De foto’s die er hangen zijn soms erg confronterend. Hele dorpen zijn uitgeroeid door de Amerikanen, inclusief vrouwen en kinderen, waaronder zelfs baby’s. Als je daar een foto van ziet besef je heel goed dat oorlog echt verschrikkelijk is. Ook zijn er foto’s te zien van de enorme schade die is aangericht (aan mens en natuur) door de tonnen zeer giftig ontbladeringsmiddel (Agent Orange) die Amerika over Vietnam heeft uitgestrooid. Iedereen herinnerd zich ook nog wel de foto van het naakte meisje wat schreeuwend wegrent nadat ze is verbrand door napalm na een bombardement. Naast de vele slachtoffers die direct geraakt zijn door de oorlog zijn er in de jaren daarna vele kinderen geboren met ernstige afwijkingen. Tijdens ons bezoek bleef ik het nummer van Bruce Springsteen maar in mijn hoofd horen: War, what is it good for, absolutely NOTHING. In het museum zien we een kolom die we eerder hebben gezien in Japan: May Peace Prevail On Earth. Dat lijkt mij een mooie wens om ons bezoek aan het  museum af te sluiten. Om de dag een beetje luchtiger te eindigen bezoeken we de Water Puppet show. Voor de oplettende lezers, ja, we hebben dit eerder gezien namelijk in Hanoi. Omdat we het zo leuk vonden zijn we gewoon nog een keer geweest. Het principe van de show is hetzelfde, maar er zijn toch redelijk wat verschillen. De aankleding van podium is heel anders. Ook worden er hier een aantal andere poppen gebruikt. Wederom zijn we vermaakt en deze keer hebben we wel een paar foto’s gemaakt en een filmpje. De volgende ochtend is het vroeg opstaan voor een dagtocht naar de Cao Dai tempel en de Cu Chi tunnels. Het blijkt een dag waarin we vele uren in de bus doorbrengen. Maar ja, je moet soms wat geduld hebben om mooie dingen te zien. De eerste stop is de souvenirshop (handycraft). Dit is iets wat we zoveel mogelijk proberen te vermijden, maar het zat helaas bij deze tour inbegrepen. Het valt ons op hoeveel mensen toch nog souvenirs kopen tijdens zo’n stop. Na de tussenstop gaan we naar de Cao Dai Tempel. Cao Dai is een relatief nieuwe religie, die tot stand is gekomen in Zuid Vietnam (in een poging Noord en Zuid Vietnamese religies samen te brengen). Het is een mengelmoes van het Boeddhisme, Islam, Confucianisme, Taoïsme, Vietnamees spiritualisme en het Christendom. Cao Dai betekent hoge toren en verwijst daarmee naar God. De tempel (lijkt van buiten op een kerk/kathedraal) en de mis die we hebben gezien, doen wat vreemd aan. Binnenin is het een overdaad aan kleuren. Je ziet inderdaad allerlei aspecten van verschillende religies terug tijdens de mis. Het is wel erg boeiend om te zien. Na een stop voor de lunch gaan we naar de Cu Chi tunnels. De tunnels speelden een grote rol tijdens de oorlog. Ze zijn door de Vietcong jarenlang gebruikt om de Amerikaanse soldaten aan te vallen. De ingangen waren heel klein en goed verborgen. Het heeft lang geduurd voordat ze ontdekt werden. Het is ook nooit echt gelukt om de guerrilla aanpak van de Vietcong te stoppen. De tunnels van Cu Chi zijn ruim 250 km lang. De ingangen hadden enorm goede camouflage en de tunnels zelf zaten vol met boobytraps. Er valt enorm veel te vertellen over de tunnels, hoe mensen daarin leefde en over de oorlog, maar daarvoor verwijs ik jullie naar Cu Chi. Nu is het een toeristenplek waar je zelf een stukje door de tunnels kan kruipen. Ze hebben de tunnels wel al groter gemaakt zodat de toeristen erdoor kunnen. Ikzelf heb hiervoor bedankt, maar Gianfranco is als echte soldaat door de tunnel gekropen. Je ziet allerlei boobytraps die de bevolking maakte bijv. van bamboe. Ook zijn er bomkraters van bommen gedropt door B-52 bommenwerpers.  Je kunt er schieten met o.a. M16 en Kalasnikov AK47.  Na een lange busrit terug, is er al een eind gekomen aan ons bezoek aan Ho Chi Minh City. We nemen zeer tevreden afscheid van Vietnam. Terugdenkend aan alles wat we hebben gezien en meegemaakt, zijn het zeer goed bestede 3 weken geweest. Volgende halte: Siem Reap, Cambodja.
Tot dan! Groetjes Erica