Na een dagje bijkomen in Hanoi worden we ’s ochtends door de bus van Marguerite Junk Cruise opgehaald bij ons hotel. Na zo’n 5 uur komen we aan in de haven van Halong. Het ligt hier vol met toeristenboten. Halong Bay is een UNESCO World Heritage Site en wordt daarom door vele toeristen bezocht. Na het inchecken op de jonk ontmoeten we Renzo en Hester. Zij reizen in ruim 3 weken met een gids en chauffeur door Vietnam. Ook een erg mooie manier om het land te zien. Na de uitgebreide en lekkere lunch bezoeken we de Sung Sot cave (ook de surprising cave genoemd). Dit is echt een hotspot in Halong Bay en er zijn dan ook heel veel toeristen. Maar we hebben genoeg tijd om alles goed te bekijken. Omdat de ingang van de grot hoog ligt hebben we een mooi uitzicht over alle boten en de baai en de rotsformaties. Aansluitend zijn we gaan kajakken. We zijn door een grot gevaren en kwamen in een lagune die verder helemaal afgesloten was. Het was prachtig. En we hebben zelfs aapjes gezien. Als je goed oplet in het filmpje (dat al op de site staat!) zie je ze tijdens de kajaktocht. Tip: let op de bewegende bomen.
De zon gaat onder als we terugkomen van onze kajaktocht. Hester is als een van de eerste terug aan boord en heeft ook voor ons foto’s gemaakt van de zonsondergang. Super, want die hadden we anders gemist! Nadat we lekker hadden gezwommen (en sommige van ons van bovenaf de boot waren gesprongen) hebben we genoten van een uitgebreid diner. Na een lange en leuke dag is het heerlijk slapen in de mooie hut.
De volgende dag na het ontbijt nemen we afscheid van Hester, Renzo en de groep. Nog bedankt voor de gezelligheid, we hebben in die korte periode toch 3x met elkaar aan tafel gezeten en een avond aan dek doorgebracht. We hopen dat jullie genieten van de rest van jullie reis door Vietnam.
Omdat wij nog een nachtje langer op de boot blijven hebben we een ander programma dat de rest van de groep. Wij zijn met 2 andere mensen van onze groep (een Engelsman en zijn Thaise vriendin) overgestapt op een dagboot. Met nog 2 mannen uit de USA was onze groep compleet met maar 6 gasten. We zijn begonnen met een bezoek aan een drijvend vissersdorpje. De mensen in dit dorp leven al generaties lang op deze manier. Ze hebben zelfs een school in het dorpje. Daarna hadden we onze 2e kajaktocht. Een lange tocht waarin we o.a. door de vleermuisgrot zijn gevaren. Aan het plafond van de grot hangen allemaal stalagtieten, die wel een beetje doen denken aan vleermuizen. Net op het moment dat we dachten dat de grot daarom zo heette begonnen de vleermuizen door de grot te vliegen. Echt een verrassing en erg mooi om te zien. Daarna zijn we door een hele smalle en ondiepe grot gevaren. Dat was leuk om te doen.
Voor de lunch was de boot voor anker gegaan op een hele mooie plek waar allerlei baaitjes en strandjes waren. We konden na de lunch naar die strandjes zwemmen of met de kajak rondvaren. Wij hadden na 2x kajakken wel even zin in zwemmen. Op het 2e strandje waar we naartoe waren gezwommen gleed ik uit op een gladde rots. Ik kwam heel vervelend met mijn hand neer op een paar scherpe mosselen en haalde mijn hand flink open. Het bloedde flink en voor mij zat terug zwemmen naar de boot er niet meer in. Tja, dan is zo’n idyllisch strandje ineens eens niet meer zo leuk. Terwijl ik druk uitoefende op de wond (we zijn tenslotte opgeleide EHBO-ers) is Gianfranco terug gezwommen naar de boot om hulp te halen. Samen met de 2 mannen uit de USA is hij me komen redden met de kajaks. Toch handig dat die nog achter de boot hingen.
Na terugkomst op de dagboot begon een lange reis terug naar het vaste land voor een bezoek aan het ziekenhuis. De bootmanager van onze jonk is de hele tijd bij ons gebleven. Hij heeft de boot en taxi geregeld. Ook in het ziekenhuis heeft hij alles geregeld. Hij heeft formulieren ingevuld en heeft ons geholpen met vertalen. Overal heeft hij alles voor ons voorgeschoten. Helemaal super, we waren er echt van onder de indruk.
Ikzelf vond het vooral spannend worden toen ik alleen de operatiekamer in werd geleid. Ze spraken geen Engels, dus je moet je moet je maar overgeven aan de professionals (ook al versta je ze niet). Met 3 man zijn ze bezig geweest om mijn wond schoon te maken, te verdoven en te hechten (5 hechtingen). Daarna hebben ze alle overige schaafwondjes verzorgt. Zelfs een wond op mijn hiel (van een eerdere lompe actie) hebben ze opgelapt. En dit alles voor een half miljoen Vietnamese Dong. Dat is 17,50 euro. Ongelofelijk, maar waar. Hierna zijn we weer met de taxi en de boot terug naar de jonk gegaan. De bootmanager verzekerde ons dat we nog op tijd terug zouden zijn voor het diner. Heel lief natuurlijk, maar voor ons was dat niet echt een prioriteit. Wij waren al blij dat het zo goed was afgelopen. Vlak voordat we terug waren bij de junk, ging de boot stuk. Zo’n dag kon natuurlijk niet anders aflopen. De bootmanager heeft voor ons het diner later ophouden (handig hoor die mobiele telefoons). En met 20 minuten vertraging konden we dan toch nog aanschuiven bij het voorgerecht. Ondanks, of misschien juist wel dankzij dit alles, hebben we heerlijk geslapen.
De volgende ochtend zijn we via een ander drijvend vissersdorp weer langzaam teruggevaren naar de haven van Halong Bay. Daar lag de zusterboot van de Marguerite, de Galaxy. Dat was de boot waar de Amerikaanse mannen op zaten die mij de dag ervoor samen met Gianfranco zijn komen redden. Ze stonden al bovenop het dek te zwaaien naar onze boot. Grappig om te zien hoe opgelucht ze waren om mij op de boot te zien. Terugkijkend hebben we hele fijne dagen gehad tijdens deze minicruise. We hebben prachtige dingen gezien en leuke mensen ontmoet. En het bezoek aan het ziekenhuis en alles daarom heen heeft ons laten zien dat er veel mensen bereid zijn om je te helpen als het nodig is. En dat voelt goed!
Ons volgend verslag komt uit een andere UNESCO World Heritage Site: Hoi An. Wij zijn daar gisteren aangekomen, maar hierover meer in onze volgende update.
Groetjes Erica
Gelukkig is het goed afgelopen, voorzichtig, geen valpartijen meer! dikke kus.