Hanoi

Het weer in Hanoi van de afgelopen dagen kunnen we omschrijven in 1 woord: regen. Daar mogen we eigenlijk wel blij mee zijn want dat is de enige overlast die wij hier hebben gehad van de orkaan. Maar het is natuurlijk niet waarop je zit te wachten als je een stad wilt gaan verkennen.
Op onze eerste dag hebben we het rustig aangedaan. We zijn door de buurt gelopen en hebben gegeten in een vietnamees restaurant dat aangeraden werd door ons hotel. Prima restaurant dat gewend is aan toeristen. De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt om het Hoan Kiem meer. Dit meer ligt iets zuidelijk van de oude wijk. Midden in dit meer ligt de Ngoc Son tempel. De tempel ligt op een klein eilandje en is te bereiken via een mooie rode brug.  Een leuk, rustig plekje in Hanoi.
De dag daarna besloten we (ivm het weer) om naar het historisch museum te gaan. Op de heenweg vast kaartjes gehaald voor de waterpoppenshow die avond, daar wilde we heel graag heen. Onderweg hebben we het operagebouw gezien. Groot, mooi koloniaal gebouw gebouwd door de Fransen. Heel anders dan de smalle, hoge en ver naar achteren doorlopende huizen die we om ons heen zien in de oude wijk. Ons hotel bijvoorbeeld heeft 4 verdiepingen, per verdieping 1 kamer aan de voorkant en 1 kamer aan de achterkant.
Het historisch museum was een leuk tijdverdrijf. Het zit in een prachtig historisch gebouw. Er wordt zelfs via korte Engelse en Franse teksten uitleg gegeven, dus dat maakt het allemaal wat duidelijker.
Als lunch hebben we Pho gegeten. Dat is traditionele Vietnamese noedelsoep, die vroeger alleen als ontbijt gegeten werd. Nu kun je het ook als lunch of diner eten. Je kiest voor rundvlees of kip en je krijgt bij je soep extra verse kruiden zoals: munt, koriander, soort paksoi, pepertjes, maar ook taugé en limoen. Je kunt dit naar smaak toevoegen aan je soep. Dit is een lunch die voor herhaling vatbaar is.
We hebben eind van de dag onze intrek genomen bij Highlands coffee. Hier hebben ze allerlei soorten koffie, thee maar ook broodjes, Pho, salades, etc. Dit is een van de weinige plekken waar je rustig wat langer kan blijven zitten, zoals wij dat graag doen in onze vakanties. Het zit op de 3e verdieping van een groot gebouw en je hebt uitzicht over het meer en verschillende kruisingen, dus er is heel veel te zien. En het ligt vlakbij het waterpoppentheater waar onze show om 20:00 ging beginnen. We hadden ervoor gekozen om niet te fotograferen of filmen tijdens de show, niet omdat je daar iets extra’s voor moest betalen, maar omdat we dit gewoon wilden zien en beleven.  Het traditionele waterpoppenspel wordt al vanaf de 11e eeuw in Vietnam vertoond. De dorpelingen vermaakten elkaar hiermee als de rijstvelden waren overstroomd. De poppen zijn van hout en worden met lange bamboe palen onderwater bewogen waardoor het lijkt dat ze op het water dansen. Het is echt oud volksvermaak, dus verwacht geen hightech show. Er zit een orkest met zangeressen die bijpassende muziek maken. Tijdens de show waren om ons heen wel veel mensen druk met foto’s maken en filmen. Was een beetje jammer want je ziet constant de verlichte schermpjes van tientallen toestellen. In mijn ogen zou het beter zijn om het helemaal te verbieden, maar ja met alle mobiele telefoons zal het niet meer te stoppen zijn. Maar ondanks dat vonden wij het een superleuke show, een aanrader voor als je in Hanoi bent.
De volgende dag regende het nog een stukje harder. Maar we hadden nog 1 ding hoog op ons lijstje staan, dus toch op pad gegaan. Ons doel, de tempel van de literatuur.
Dit is de eerste universiteit van Vietnam. Het complex bestaat uit 5 ommuurde binnenplaatsen, met o.a. vijvers en tuinen. Hier vindt je in de hedendaagse drukte van Hanoi nog een beetje rust. Het complex uit 1070 is nu vooral bekend vanwege de stenen reuzenschildpadden met grote stèles op hun rug. Daarin zijn sinds halverwege de vijftiende eeuw de namen gegraveerd van degenen die slaagden voor de zware koninklijke examens.
Hierna hebben we een bezoek gebracht aan het militair museum. Ze hebben hier tanks, vliegtuigen (o.a. MIG’s), helicopters (o.a. Chinook) die allemaal gebruikt zijn in de oorlog. Een kunstenaar heeft van de brokstukken van neergehaalde vliegtuigen (B-52, F-111 en een Frans transport vliegtuig) een kunstwerk gemaakt. Ervoor staat een foto van een vrouwelijke VietCong soldaat die de vleugel van een vliegtuig wegsleept. In het museum zijn ook veel foto’s te zien (o.a. Ho Chi Minh en Mao Zedong) en foto’s van tijdens de oorlog. Ook is er een maquette van de beroemde tunnels. Al met al heel interessant.

Bovenstaand is een verslag van wat wij hebben gedaan in Hanoi. Het verslag zou niet compleet zijn zonder ook de mindere kant van deze stad te beschrijven. Deze stad zouden we niet aan iedereen aanraden om te bezoeken. Er zijn hier vele mensen die toeristen geld afhandig willen maken. Oplichting, valse info, tasjes- en cameraroof, het komt helaas veelvuldig voor in Hanoi. Er zijn zelfs restaurants en reisbureaus die een (slechte) kopie zijn van een goed bekend staand restaurant of reisbureau. Soms zelfs in dezelfde straat, met (bijna) dezelfde naam! We hebben in 1 straat 4x het reisbureau Sinh gezien, maar ja welke is de echte? Na alle waarschuwingen vooraf van internet en zeker die van de manager van het hotel hebben we in Hanoi geen gebruik gemaakt van taxi’s en cyclo’s (fietstaxi’s). Behalve de door het hotel geregelde airport pickup. Ook hebben we onze boodschappen alleen in het supermarktje gehaald waar de prijzen staan aangegeven. Wij halen geen lol uit het onderhandelen over prijzen voor dagelijkse zaken. Souvenirs oké, dat moet in veel landen, geen probleem. Maar om te onderhandelen over de prijs van een blikje drinken, kopje soep of tandpasta… We hebben daarom ook alleen gegeten in restaurants met een menukaart waarop prijzen staan vermeld. Gelukkig had de bakker hier aan de overkant de prijzen staan bij de heerlijke broodjes, anders waren die aan onze neus voorbij gegaan 😉 .
En de mensen op straat en bij toeristenattracties die ons aangesproken hebben, kregen allemaal het standaard antwoord ‘No, thank you’. De openingszin “Hello, I’m a student” hebben we nu al zo vaak gehoord, dat we er bijna om moeten lachen. Het is het begin van een poging om je geld afhandig te maken. Ook de vrouwen die 2 manden met een bamboe stok op hun schouder dragen mijden we. Ze proberen die op jouw schouder te leggen en je een vietnamees hoedje op te zetten en dan dringen ze erg aan op een foto. Die (natuurlijk) achteraf erg duur betaald moet worden.
Al dit soort scams horen helaas bij het leven van een toerist hier in Hanoi. Het verpest het niet voor ons, maar we vinden het wel heel jammer dat je zo vreselijk op je hoede moet zijn. Constant waakzaam zijn, mensen ontwijken, je camera goed vasthouden, het geld verstoppen onder je kleding. Ik heb zelfs de eerste 2 dagen mijn fotocamera niet meegenomen omdat je toch bang bent dat iemand hem zal jatten. De 3e dag toch maar meegenomen en extra goed opgelet. Het is niet het relaxte gevoel wat wij toch associëren met vakantie. Je moet hier echt uitkijken dat je niet een vorm van paranoia krijgt.
Er is ons wel verteld dat in de kleinere plaatsen en meer naar het zuiden de mensen vriendelijker zijn, en dat daar ook minder criminaliteit is. We gaan het zien.

Morgen gaan we met de nachttrein naar Sapa. Hier gaan we naar toe voor de natuur (bergen, vallei, rijstvelden) en de mensen. Minderheden, stammen, vrouwen in kleurrijke klederdracht. Hopelijk is het daar droger, hier giet het onophoudelijk door. Nadat we terugkomen uit Sapa (wederom met de nachttrein) blijven we 1 dag en nacht in Hanoi om dan door te gaan naar Halong baai. We verblijven dan 2 nachten op een jonk: kajakken, grotten bekijken, vissersdorp bezoeken en zonnen???

Om toch even positief het verhaaltje over Hanoi te beëindigen. In de tempel van de literatuur worden we aangesproken door een oudere man. Hij vraagt mij om een foto van hem te maken. Meteen om mijn hoede natuurlijk. Ik maak (met zijn camera) 2 foto’s en hij is daar erg blij mee. We maken toch even een praatje met hem, hij is geïnteresseerd in waar we vandaan komen. Blijkt hij ook in NL geweest te zijn. Hijzelf is Vietnamees, dus we wachten op wat er nu gaat komen. Helemaal niets, hij komt uit het zuiden, uit Saigon, en is gewoon op bezoek in Hanoi. Hij bedankt ons nogmaals en gaat verder.
Kijk daar worden wij weer vrolijk van.